مطلب طاعت و پیمان و صلاح ازمن مستکه به پیمان کشی شهره شدم روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشقچار تکبیر زدم یکسره بر هرچه که هست
می بده تا دهمت آگهی از سر قضاکه به روی که شدم عاشق و از بوی که مست
کمر کوه کمست از کمر مور اینجانا امید از در رحمت مشو ای باده پرست
بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرسادزیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست
جان فدای دهنش باد که در باغ نظرچمن آرای جهان خوشتر ازین غنچه نبست
حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شدیعنی از وصل تواش نیست بجز باد به دست